Kutuk lan Kuthuk
Kula Gilang, taksih kelas sekawan
SD.
Griya kula wonten ing dhaerah Gondhang, Sragen, caket kaliyan salah
satunggaling peken. Sanajan agengipun boten sepintena, ananging peken menika
ngemot sedaya barang pokok dumugi barang ingkang langka. Janganan dhaerah pesisir kadosta
kangkung dumugi janganan gunung kadosta loncang ugi wonten. Semanten ugi
babagan kewan. Peken menika sadeyan trewelu dumugi iwak segara. Boten mokal yen
peken menika boten nate sepi. Peken menika namung bikak ing legi kaliyan wage
kemawon, dados boten saben dinten bikakipun.
Wonten
ing sawijining dinten, inggih menika dinten minggu wage, kula kaliyan
kanca-kanca dolan menyang peken saperlu tumbas kuthuk ingkang sampun dipuncet
warna-warni. Kula, Adhit, kaliyan Roni tumbas kuthuk teng Pak Ngadiman. Kula
milih kuthuk ingkang warna abrit, amargi benten piyambak kaliyan
sanes-sanesipun. Nalika badhe wangsul saking peken, kuthuk kula ucul, lajeng
mlayu teng blok ingkang sadeyan iwak. Kula lan kanca-kanca midar-mider madosi
kuthuk warni abrit, lajeng kula nyuwun pirsa kaliyan salah satunggaling bakul
iwak, “Pak, teng ngriki wonten kutuk menapa boten, nggih?” “Oh, enten-enten
dhik. Sik tak bungkusne,y.” wangsulanipun bapak wau. Kula radi kaget menawi
krungu tembung “Tak bungkusne”. Boten dangu pak bakul iwak maringi kula
setunggal plastik iwak, lajeng ngendikan “Iki dhik kutuke. Sekilo patangpuluh
lima ewu ya”. Lah dala. Kula kaget. Kula nembe ngertos anak pitik nyebatipun
kuthuk menawi kula nyebat kutuk, kula bakal angsal setunggal kresek iwak kangge
dipungoreng.
Izin copas Jeng
BalasHapus