SEJARAH PATI
ONDO RANTE
KETHOPRAK KANCIL JOYO
Paraga :
1. Kanjeng
Adipati
2. Semba
Kradan
3. Prajurit
4. Ondo
Rante
5. Tole
Kanjeng
Adipati : Semba Kradan.
Semba
Kradan : Dawuh tinimbalan Kanjeng.
Kanjeng Adipati : Pasugihan ngalihan sowan.
Semba Kradan : Kalih sing sapara-para namung sungkemipun
ingkang abdya mung katur ngabiyantara
dalem.
Kanjeng Adipati : Gugup anggon kula para lewat pujiyo
pangestuku ditampani.
Semba Kradan: Kapundiyane mbala jimat anggen kula
tansah ngembane dhateng jumeneng dalem
wonten ing Kadipaten Pati, Kanjeng.
Kanjeng Adipati : Barang kabeh para layat karing praja lan
padha sumewa.
Prajurit : Nggih.
Kanjeng Adipati : Sira kabeh wulan ndak keparengake padha
nyaruwus kalamun panjenengan ora miji marang wonten sira ya?
Prajurit : Nggih ngastokaken.
Kanjeng Adipati : Semba Kradan.
Semba Kradan :
Dawuh timbalan dalem.
Kanjeng Adipati : Nalika semana panjenengan kepareng dawuh marang
wonten sira kang supaya nyenengake tumindake Ondo Rante
menyang desa saiki, kepiye kabul sliramu?
Semba Kradan :
Duh Kanjeng Adipati sayekta menawi Ondo Rante sampun dipuntemaha dhateng sedaya tumindak awit katitik.
Piyambakipun sampun ngempalakan nom-noman ing sitinggil kegladhi cara
caraning keprajuritan, awit kenging menapa ingkang abdi unjuk atur ingkang
kados ngaten nalika panjenengan ngutus dhumateng ingkang abdi supados
nyenengake sitinggil pacak barisipun para nom-noman dereng kemawon
kula mlebet wonten ing sitinggil dipunpapak nom-noman menawi kaperang
langkung kathah ing sitinggil tinimbang penderek saking Kadipaten
Pati. Kula sampun matur dhateng sedaya para nom-noman ingkang sumedya
njagi dhateng tapolatosing sitinggil bilih kula kautus dhateng
ngendika Kanjeng supados pinanggih kalih ondo rante boten dipunparingaken ngantos
dadosaken pasuwayah.
Kanjeng Adipati : Kanthi ndadekake pasuwayah?
Semba Kradan : Nggih Kanjeng.
Kanjeng Adipati : Jambuhing paprangan.
Semba Kradan : Sedaya para prajurit ingkang Kadipaten
Pati kapeksa kula unduraken.
Kanjeng
Adipati : Prajurit Pati padha mundur?
Semba
Kradan : Nggih leres.
Kanjeng
Adipati : Yen ngono cetha sadurunge Ondo
Rante kae tumindak dheweke ngumpulake kabeh para nom-noman ing desa sitinggil
cetha mung kanggo kakuwatan ing Ondo Rante. Panjenenganku
salah sawijining pangayoman ing Kabupaten Pati.
Semba Kradan : Nggih.
Kanjeng Adipati : Welas marang kabeh para kawula padha ora
ngerti dhadhak salahing perkara nganti Ondo Rante tumindak
sawenang-wenang, Semba Kradan.
Semba Kradan : Dawuh timbalan dalem Kanjeng.
Kanjeng Adipati : Yen kowe pancen durung bisa katemu kalawan
Ondo Rante durung bisa ngelingake marang tumindake Ondo Rante
kowe aja padha wedi kangelan. Initerjagabrahaning prajurit, ayo
ndherekake panjenenganku tumuju menyang desa sitinggil panjenenganku
pribadiyanku katemu kalawan Ondo Rante.
Semba Kradan
: Menawi kersa panjenengan kados ngaten boten wonten ingkang badhe ndherek. Sumangga Kanjeng.
Tole : Kula niki nggumun?
Ondo Rante : Sing mbok gumuni apa?
Tole :
Wong kula niki boten sampeyan weleg napa-napa namung kula wani nggih, niku
sampeyan pripun?
Ondo Rante : Ngene le, wong urip kuwi anane wani merga
ngerti lan dijalari nek ora dijalari lan ora ngerti manungsa ora bakal wani apa sababe
wani merga ngukuhi
bener.
Tole :
Kula niki ajeng taken kaliyan panjenengan.
Ondo Rante : Takon wae.
Tole :
Sampeyan gethinge ora jamak kaliyan wong sing jungkar-jungkir niku menapa
sababe, kula bingung kaliyan sampeyan.
Ondo Rante : Ngene le.
Tole :
Nggih.
Ondo Rante :
Aja kliru, aku ora gething merga padha-padha manungsane merga dhewekne kuwi kaya-kaya urip ning donya dianggep
ora ana liyane nganggo sapenake dhewe saiki jajal rasakno le.
Tole : Nggih pripun?
Ondo Rante :
Padha grudhag-grudhug apik-apik endhase kethok rambute ditutupi.
Tole : Nggih kula niku wonten njero kamar sumuke
ora karuan, wonten wong tutupan brukut kethok matane thok.
Ondo Rante :
Grudhug rana grudhug rana tak piker-pikir kaya tawon nek perkara kuwi ora apa-apa.
Tole : Menapa malih?
Ondo Rante : Sing dadi mangkelku kuwi merga wong aku arep ngaso utawa aku leren awak kesel kepengin mbalekake rasa kesel padha
diganggu.
Tole : Pripun?
Ondo Rante : Nek
wayah surup bengok-bengok lawa bubar....lawa
bubar, cangkeme bengok-bengok lawa kon bubar.
Tole : Nggih nek ora bubar surup-surup bubar
piyambak.
Ondo Rante :
Sing tak mangkeli tak cegat pancen angger bengok-bengok tak brengkolange ngono iku padha muni ngene ora salah
diarani salah wong salah mbok disalahna.
Tole : Nggih niku kliru wong sing gumun pripun?
Ondo Rante :
Sing tak mangkeli bareng-bareng tak rungokna kemin….kemin….kemin, kemin ning omah thenguk-thenguk diundangi
njaluk dikepruki tenanan.
Tole : Nggih niku sampun kula kepruki lan
eret-eret.
Ondo Rante : Mula
kowe tak printahake bocah-bocah nek angger ora gelem leren, ora gelem sing apik antemi wae kabeh.
Kanjeng Adipati : Ondo
Rante.
Ondo Rante :
Wonten menapa?
Kanjeng Adipati : Lagi
ngapa kowe?
Ondo Rante :
Wong melek ora weruh lawong ngadhek semene gedhene lagi apa, kula nggih lagi ngadhek niki.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar